Woorden van Timo

Leesfragment:

‘En dan zitten huis en tuin boordevol met mensen. Dat moet er van buitenaf vreemd uitzien, denkt Nanne. Mensen die achteloos voorbijlopen, zullen denken dat er een feest is. Een langdurende verjaardag, bruiloft, examenfeest of wat voor vrolijks dan ook. Een zoete inval van mensen van alle leeftijden.

Als ze even stilstaan, bijvoorbeeld omdat de hond moet schijten, dan zien ze dat de mensen koffie en thee drinken. De kinderen drinken cola en ijsthee. Daar is niks verdachts aan. Maar er klopt van alles niet aan dit feest. Er is geen bier, wijn, taart en chips en er hangen geen slingers. 

Als zo’n voorbijganger zijn gezicht tegen het raam zou duwen, zou hij schrikken van de gezichten. Zo vrolijk zijn ze niet, de gasten op dit feest. Ze lachen wel, maar het is een verdrietig lachen. Ze omarmen elkaar en houden elkaar dan lang vast. En er wordt veel gehuild, soms zomaar middenin een gesprek. De ene legt dan een hand op de arm van de ander die huilt, die veegt dan zijn ogen schoon.

Het is een vreemd feest.

Nanne stelt zich voor dat zo’n voorbijganger naar binnen zou stappen. Die zou zien dat de tafel waar de hele tijd mensen omheen staan niet een tafel is, maar een kist met een dode jongen erin. Nanne is graag alleen met haar broer. Hij ligt er prachtig bij, net een engel.

Vreemde mensen maken eten in de bekende keuken. Het smaakt vreemd. Maar zelfs bekend eten smaakt vreemd in deze tijden. Nanne had vanmorgen een Milka-reep uit de lade van haar bureau gepakt. De eerste hap was zo goor dat ze die meteen weer uitspuugde. Het leek wel bedorven! Maar toen ze de verpakking las, zag ze dat het nog lang niet over de datum was. Ze had de reep in de prullenbak gegooid en het vieze beddengoed in de wasmand. Tante Esmee had deze dagen de missie om de was te doen. Timo is dood en zij zorgt voor de was. Je moet wat.’